Diploma uitreiking Engeland!!

Het is alweer een tijdje geleden dat hier een nieuw bericht geplaatst is door mij. Dit heeft meerdere oorzaken. Een daarvan is dat er gewoon nog niks nieuws te melden valt. Aangezien de markt redelijk in elkaar is gezakt en het vinden van een baan nogal bemoelijkt wordt door de ‘economische crisis’. Maar goed we blijven hoop houden en zoeken naar dat ene plekje. De andere reden is dat ik het op een of andere manier super druk heb met van alles. Binnenkort ga ik in ieder geval weer vliegen op wat kleinere vliegtuigjes zoals ik die tijdens de opleiding gevlogen heb. Dus mochten er nog mensen zijn die nog is een keertje de lucht in willen vanaf Rotterdam met zo’n klein vliegtuigje, ik wil jullie graag vliegen.

Maar er is nog wel een gebeurtenis te vermelden die afgelopen weekend (14/3 – 15/3) heeft plaatsgevonden. Onze Diploma uitreiking in Engeland. Zaterdag avond vond dit plaats in een fantastisch hotel met een nog meer indrukwekkende omgeving en alles was tot in de puntjes geregeld. Na een lange tocht van 7.00 vertrek uit Delft en aankomst om 16.30 bij het hotel, wat niet ver van ons les vliegveld in Oxford af lag, werden we ontvangen in de hal van het hotel met champagne. Iedereen zag er fantastsich uit en de het was ook de bedoeling om in smoking te komen. En de meeste hadden daar ook aan meegedacht. Met een flinke Nederlandse delegatie van onze klas waren wij daar goed vertegenwoordigd. Mijn ouders waren ook mee. Stefan was er met zijn ouders en Chris had zo’n beetje zijn hele familie mee genomen. Verder waren Peter, Jeroen, Frederik en Ruud ook van de partij. Na de ontvangst werden we verzocht plaats te nemen aan onze tafels voor het officiele gedeelte en het diner. Na heel wat toespraken en mooie dank woorden voor de mensen die ons tijdens deze zware tijd gesteund hebben (dank ook aan iedereen nogmaals en speciaal aan Nicelle!) was daar toch het hoogtepunt van de avond. We kregen onsdiploma/certificaat. Deze werden uitgedeeld door Ian Basten, hoofd recruitment van FlyBe. Er waren heel wat studenten dus dit nam ook aardig wat tijd in beslag. Vervolgens kwam het diner (beetje schaars). Hierna ging de dansvloer open en waren wij Nederlanders niet meer va n de dansvloer af te slaan. Nadat het best laat was geworden stond er voor de zondag weer de lange reis terug gepland naar Nederland. Uiteindelijk kwamen we om 20.30 weer thuis aan en was het een zeer geslaagd weekendje Engeland geweest. Zie ook de foto’s.                                                             

Graduation Oxford maart 2009

En toen was het……

 

KLAAR..!!! Bovenstaand filmpje is ontstaan als samenvatting van de afgelopen 1,5 jaar en nadat ik gisteren mijn laatste examen vlucht heb gehad en in de avond te horen heb gekregen dat het erop zit. Ik ben GESLAAGD!! Klaar om te gaan solliciteren. Iedereen bedankt voor alles!

Voor nu kan ik alleen maar zeggen hele fijne feestdagen en een nog beter 2009, dat zal mij wel lukken nu.

De Cockpit

Dit is de Cockpit van een 737-800 waarin ik de afgelopen tijd mijn vluchten heb geoefend.

Gezien het aantal bezichtigingen van 16 december, is een aantal mensen waarchijnlijk te horen gekomen dat ik op die dag mijn laatste examen zou hebben. Dit klopt ook, maar zij het dat door een roosterwijziging en wat extra vliegtijd voor mijzelf deze datum iets is vertraagd. Nu zal ik maandag 22 december mijn laatste examen hebben om 7.00.

Het eind is in zicht!

Zo daar is weer een kleine update. Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik hier een berichtje heb geplaatst. Voor degene die het nog niet wisten, ik ben inmiddels weer lekker in Nederland. Dat is wel weer een fijn idee en gevoel.

Even een kleine samenvatting van nadat ik uit Oxford ben vertrokken. Eerst heb ik 2,5 week lekker niks hoeven doen en dat heb ik dan ook gedaan. Ben ook weer gaan meetrainen bij de voetbal en heb zelfs al bij (uit nood) het 1e wissel gezeten. Ik had graag op vakantie gegaan, maar dat ging niet omdat er nog gen duidelijkheid was over hoe en wanneer het laatste traject, de MCC/AJFC cursus, hier in Nederland zou gaan plaats vinden. Dat zou na 2 dgn kunnen, maar ook na 2 mnd. Dit hing ook deels af van hoe snel de andere jongens uit de klas er nog zouden over doen om hun Intrument Rating te halen in Oxford. Gelukkig duurde het niet al te lang voordat het bericht kwam dat de cursus zou gaan aanvangen.

De cursus begon eerst met een week groundschool, dus weer even de boeken in en leren. Alhoewel ik hier niet echt naar uit keek, was het toch wel heel leuke leerstof allemaal. Ook tijdens de lessen was het leuk om deze te volgen. Deze lessen werden allemaal gegeven door (oud-) vliegers. Heel grappig en leuk was het dat ik op dag 1 les had van Gerard van Pelt. Toen ik hem zag wist ik dat ik hem kende. Het bleek de man te zijn die ik vroeger voor een school werkstuk eens geinterviewd heb en daar ook een video van heb gemaakt. Helaas zit deze video band ergens opgeslagen tussen mijn spullen, dus heb ik deze nog niet terug kunnen kijken. Om de groundschool af te sluiten stond er ook weer een examen op het programma. Ook hier kwamen we weer goed doorheen, 94%.

Nu was het tijd om in de simulator aan de slag te gaan. Een heuse 737 simulator en vanaf nu moesten we dus een 2-mans operatie gaan houden. Voorheen waren we de enige piloot en nu moeten we gaan samenwerken. Eigenlijk ook het doel van deze opleiding het samenwerken met een ander aan de hand van Standaard Operatie Procedures (SOP). Zo kan je als je je aan deze SOP’s houdt met iedereen samen vliegen. Het is erg leuk en ook erg realistisch. Wel nog steeds een hoop informatie en leren, maar het gaat redelijk. Ik vlieg nu niet meer samen met Oscar, maar met Stefan. Over 2 vluchten vanaf nu ga ik met Ruud samen vliegen. Dit wordt gedaan om te laten wennen dat je steeds met iemand anders kan vliegen. Op de planning staat dat we rond 16 december onze laatste sim vluchten hebben en dat betekend: KLAAR!!!!!!!

dus tot snel!!!!!

En als afsluiter hier in Oxford!!!

Haha….. Ik wist het wel!!!

Ik wist wel dat ik het kon en dat is inmiddels gebleken ook. Gisteren, vrijdag, was een rare dag, maar zeker geen zwarte. Het begon allemaal erg vroeg, om 5.15 ging de wekker. Niet omdat ik iets moest doen, maar vooral omdat Ruud zijn 170 ging doen en Oscar zijn IR. Verder ging Chris ook nog even de Sim in. Dus met z’n 4-en op weg naar school. Chris en ik hielpen zo Ruud en Oscar met hun voorbereiding en checkte wij hun kisten (vliegtuigen). Toen zij eenmaal waren vertrokken voor hun examen hielp ik Chris weer in de Simulator. Rond een uur of 11.30 liepen we even naar Operations, waar al onze vluchten worden gepland, om te kijken hoe laat ik mijn oefenvluchtje zou gaan doen. Ik zou nog even 1 keertje met mijn instructeur de lucht in gaan om er zeker van te zijn dat het maandag goed zou gaan. Eenmaal bij Operations, kreeg ik de mededeling dat ik op het schema stond voor mijn IR om 14.00. Pfff, dat was echt schrikken. Ik moest mijn hele vlucht nog plannen, het weer uitzoeken, een vliegplan maken, performance berekeningen maken, briefen met de examinator en ook nog even snel iets eten tussendoor. Kortom heel veel te doen in heel weinig tijd. De keuze lag ook bij mij of ik dit wilde gaan doen of niet. Ik besloot om deze uitdaging aan te gaan en mijn IR zo onverwachts te gaan doen. Het was mooi weer, weinig wind en ik was wel vertrouwd met de route, dus ik dacht go for it. Het was weer een vlucht van ongeveer 2uur en ditmaal was ik echt gefocust om niet dezelfde, en ook geen andere, fouten te maken. Het ging vandaag een stuk lekkerder dan dinsdag en weer terug op de parkeerplaats vertelde de examinator dat dit een PASS was. Ik kon hem wel knuffelen. Was echt super, ik was zo blij!!!

Het is klaar nu, ik mag en kan naar huis!! De komende dagen nog even al het papierwerk afronden en dan staat de terugreis gepland voor woensdag.

Oh en Ruud heeft samen met Stefan zijn 170 gehaald gisteren en Oscar had zijn IR gepartialled.

dus voor nu telt weer I’LL BE BACK

I’ll be black…..

Eigenlijk had ik in mijn hoofd om een berichtje te gaan schrijven vandaag met de titel: “I’ll be back”, omdat ik dan naar huis zou komen en klaar zou zijn. Maar helaas kwam er iets tussen waardoor het een zwarte dag werd voor mij, de 14e oktbober 2008 en zo werd de titel dus “I’ll be black”.

Maandag 13 oktober, vandaag stond mijn 170-examen op het programma, een van de twee laatste testen die ik hier nog moest doen, een test waarbij een examinator bekijkt hoe je een bepaalde route vliegt d.m.v. alleen maar op je instrumenten te kijken. Hierbij zou deze examinator dan zien of je klaar zou zijn voor je laatste examen de “IR”. Mijn route ging van Oxford naar Filton en dan uitwijken naar Gloucestershire. Bij beide vliegvelden moest je dan een landing inzetten zonder zicht naar buiten te hebben en te vertrouwen op je instrumenten en dan een tiental meters boven de grond een doorstart (go-around) maken. Het goede nieuws van deze dag was dat ik voor mijn 170 geslaagd was en de examinator erg tevreden was. Nu kon ik  opgaan voor mijn IR.

Deze werd gelijk gepland voor de dag erna. Mijn route zou dit keer een hele andere kant op zijn, maar het principe bleef hetzelfde. Oxford – Cambridge door naar Cranfield. Tijdens deze vlucht heb ik op 2 verschillende punten fatale foutjes gemaakt, waardoor ik mijn IR failde. Ik had hier echt heel erg de balen over in. Maar goed nadat ik vandaag weer redelijk kon relativeren bedacht ik mij dat ik geen fouten heb gemaakt waarbij ik niet wist wat ik deed. Heb het zelfs nog tegen de examinator gezegd dat ik de fout maakte. Dus het was stom, niet meer doen. Ik mag het nu maandag nog een keer proberen. Weet mijn route nog niet, maar zal er alles aan doen om te laten zien dat ik kan vliegen en dat ik dit ook kan! De examinator had ook gezegd dat ik niet nog meer lessen nodig had omdat ik wel kon vliegen en toch wel stomme foutjes had gemaakt. Mijn instructeur bevestigde ook dat meestal als iemand faalt dat diegene dan aangeraden wordt om nog wat lessen te nemen. Hieruit concludeerde mijn instructeur ook dat ik zeker wel heb laten zien dat ik kon vliegen, maar dat ik op 2 puntjes net even uit de limieten ben geschoten. Kortom scherp blijven en blijven vliegen zoals ik deed, dan moet het goedkomen.

Dus mensen die mij al thuis hadden verwacht nog even geduld, ik kom eraan, maar zeg nog niet wanneer! Wie weet duurt het geen week meer!

En weer een jaartje ouder!

Voor de 2e achtereenvolgende keer zou ik jarig zijn hier in het grillige Engeland. Maar daar had ik dit jaar een andere gedachte over. Ik was jarig op een zaterdag en dus vrij. Een goede mogelijkheid om naar huis te gaan en iedereen daar te verrassen. Had ook in de week voorafgaand een auto gekocht via internet en die kon ik dan mooi op gaan halen. Dus mijn vader wist er wel vanaf, maar voor mijn moeder was het een grote verrassing dat ik zaterdag ochtend ineens aan haar bed stond en haar vertelde dat ik het wel lullig vond dat ze niet eens even de moeite nam om uit bed te komen om mij te feliciteren. Verbazing alom. Vrijdags was ik al naar Nederland gekomen en ben ik bij Nicelle geweest die ook van niks wist en ondanks dat we officieel uit elkaar zijn was ook dat een ontzettend leuke verrassing. Nicelle was inmiddels ook al een weekend hier geweest een aantal weken geleden en ook dat was weer zo gezellig. Gelukkig breekt al deze dingen een beetje de tijd hier. Ben nu wel blij wanneer het er hier op zal zitten. Nicelle had vorige week, nietsvermoedend, een pakketje opgestuurd om mijn verjaardag iets op te vrolijken hier in Engeland. Hierin zat een stuk oma’s cake, kaarsjes, M&M’s en een bus slagroom. Hier moest ik mijn eigen taartje mee maken. Zie de foto (‘s). Een kleurige verschijning was het resultaat.

Verder ben ik ook erg blij met mijn auto. Heb hem nu ook hier in Engeland. Afgelopen maandag ben ik weer terug gegaan naar Engeland en kon ik gelijk even de auto testen want ben dus met de auto hierheen gereden. En nu kan ik wanneer ik hier klaar ben, al mijn baggage mee terug naar huis nemen.

Het ziet er naar uit dat ik ongeveer eind volgende week een test zou moeten kunnen gaan doen en ik verwacht hier nog ongeveer 2, maximaal 3 weken te zitten. Maar hier is niks met zekerheid over te zeggen. Een week slecht weer en het wordt zo weer een week later. We gaan gewoon door en we zien het wel. Het begin voor het eind is gisteren ingezet. Voor het doen van de laatste testen was het verplicht om een radio test te doen. Hoe maak maak ik de juiste calls tijdens een vlucht. En die heb ik gehaald, dus weer een stap dichter bij het einde.

Oh en vorige week hebben de jongens ook mijn kamer op z’n kop gezet, ik was niet echt amused, maar goed even afgekoeld en ook dan kan je de lol er ook wel weer van inzien. Maar het kamer verbouwen is nu wel ouderwets geworden hoor.

Zo bedoelde ik dus…

Voor degene die nog niet de foto’s van de gang snel achter elkaar hadden geklikt, heeft Oscar het volgende filmpje gemaakt. (met geluid!)

APP277 voor al uw inbraken en verhuizingen…

Tja hoe gaan we dit is begrijpbaar neerzetten. Vooral met het idee dat wij allemaal volwassen mensen zijn. Ok laten we het dan toch maar even op het woord verveling gooien al is het gewoon eens kijken hoe creatief kan je zijn als iemand boodschappen aan het doen is. Aangezien het hier een stuk relaxter aan toe gaat dan tijdens groundschool en wij in de avonden iets minder hoeven te doen, nog steeds wel voorbereidingen treffen voor evt. vluchten (‘eventueel’ zeg ik, maar daar kom ik zo op terug). Maar toch kwam er iets in ons naar boven, en eigenlijk doet Chris dit al onafgebroken, om is iemand in de zeik te gaan zetten. Chris je bent overigens gewaarschuwd he… Peter was ons ‘slachtoffer’. We hadden het idee om zijn hele kamer te gaan verbouwen. Zonder ook maar iets te slopen natuurlijk. Maar hoe kom je dan zijn kamer in als hij net boodschappen is gaan doen en de deur op slot heeft gedaan. Het kleine raampje misschien? Past daar iemand doorheen? Blijkbaar lukt dat dus en zo zijn wij binnen gekomen. Al had ik nog even en paar benarde minuten, want de slappe lach krijgen als je op je kop in zo’n klein raampje hangt is niet echt plezierig te noemen. Ja sorry mam ik weet het ben 27 en bijna 28. Maar goed eenmaal binnen hebben we met zijn allen echt zijn hele kamer veranderd en echt niks op dezelfde plaats laten staan. Van koelkast tot computer alles stond anders, maar werkte ook. nadat we net klaar waren en met de nodige moeite ook weer de deur en het raam van buiten op slot hebben weten te krijgen kwam Peter enige tijd later terug. We zaten met zijn allen in de tegenover liggende kamer, van Stefan, te wachten. Daar was hij, deed de deur open en de eerste woorden kwamen uit zijn mond: “Go..ver”. Al ging hij gelijk naar binnen, hij vertelde ons later dat hij echt dacht dat hij de verkeerde kamer was binnen gelopen, maar kon wel lachen. En wij natuurlijk ook. Wij vonden eigenlijk onze opstelling zelfs nog wel knus staan ook en hadden het idee dat Peter zijn inrichting misschien zo wel zou willen houden. Dit was echter niet het geval en dus hebben we, vrienden als we zijn, ook gewoon weer netjes geholpen om alles weer op dezelfde plek terug te zetten zoals het was.

Verder bestaat het leven hier, zijn wij inmiddels achter gekomen, uit wachten, wachten, wachten en daarna nog even wachten. DIt verklaard ook de foto reportage van ‘Verveling in de gang’ hier moesten wij wachten om in de sim te mogen voor een vlucht. Nu helpt het natuurlijk ook niet als je en instructeur hebt die minimaal bij elke tijdsafspraak 20 minuten te laat is. Wij beginnen al zelfs al voorspellingen te doen over of hij zijn record kan gaan verbreken met te laat te komen. Maar als je de foto’s van de gang snel achter elkaar klikt krijg je een leuk effect, ja laat ook maar, hier moest je bij zijn om. Echt wij verveelde ons daar dus echt even.

Deze week is ook niet echt onze geluksweek. Het is nu donderdag en we hebben deze week tot nu toe elke dag bijna iets gedaan. Dus als je het omdraait we hebben nog niks gedaan. Of het weer zat tegen, want ja we zouden nu pas onze 3e vlucht gaan maken, of we stonden reserve voor de sim. Maar voor morgen kan het bijna niet meer fout gaan. We staan op het schema voor een sim vlucht en van het weer hebben daar geen last. Hopelijk dat het volgende week wat beter gaat. We vliegen, oh nee we vliegen nog niet, maar we hebben nu tijdelijk een andere instructeur. Dit omdat onze eigen instructeur 2 weken op een Grieks eiland vakantie aan het houden is.

Enne Marco ik denk dat je toch wel met een heel goed aanbod moet komen wil deze vliegende keep bij een andere club gaan keepen dan bij Delft. Maar je weet maar nooit he…